34.روان پریش
میام کتاب باز میکنم جلوم...بغض میکنم
میام تی وی رو روشن میکنم...بغض میکنم
میام پست بذارم..یه چرخی تو نت میزنم بغض میکنم
اصلا مرض دارم الکی الکی بغض دارم
آخرشم زدم به سیم آخر جیغ جیغ کردم :|
به کوچیکترین صدایی واکنش وحشیانه نشون میدم
اصلا هم حوصله ی شنیدن هیچ صدا و حرفی ندارم منتظره یه تلنگرم که عر بزنم
آبجی کوچیکه داشت باهام میحرفید انگار داشتن سوهان میکشیدن رو مغزه من...بیرونش کردم از اتاق :|
یعنی بابام صداش کرد گفت بیا بیرون سر به سرش نذار :/
حس میکنم یکی مغزمو گرفته داره مچاله میکنه دلم میخواد کله مو بکوبم به دیوار
تیمارستانم آرزوست...
دلم میخواد مغزم منجمد شه بخوابم بدونه هیچ فکری بدون هیچ خاطره ای ..خالیه خالی..
یه دردایی هست که آدم نمیتونه بگه نبایدم بگه چون حاصلی جز قضاوته نابجا نداره...میمونه...کهنه میشه...زنده زنده آدمو میکُشه...یه زخم کهنه ی دو-سه ساله که هرچند وقت یه بار سرباز میکنه...
یه وقتایی واقعا باید سوخت و ساخت...یه چیزایی هیچوقت جبران نمیشه....میترسم کم بیارم
نه ناامیدم...نه غمگین...نه هیچی...فقط خسته ام...
دلم میخواد یه روزم شده همه چی یادم بره....همه ی این چندسال رو...اون دوتا اتفاقی که هیچ راه جبرانی براش نیست...همه چی رو...
داشتم فکر میکردم چه خوب میشد رمز ایمیلمو یادم میرفت یهویی...
چقدر چرت و پرت گفتم...مجبورم اینجا چرت و پرت بگم چون وبه مخفیم ترکید رفت پی کارش یعنی خودم ترکوندمش ...هیچ حوصله ای هم برای برگشتنش ندارم اصن همون بهتر که یه چیزایی یه خاطره هایی دود شه بره هوا....
حالم خوبه...فقط بُغضی و خسته ام...خدایا کمکم کن کم نیارم و گند نزنم دوباره که چه عرض کنم چندباره...
هوففففففف .... خدایا کمکم کن امشب هیچ فکری نکنم که دیگه تحملشو ندارم...یه مغزه خالیه خالی...
شب به فنا :)
